Κατά την εξέταση, ο οστεοπαθητικός μελετά ανατομικά τις αρθρώσεις και τους μυς για να κατανοήσει το σχήμα , το βαθμό κινητικότητας τους όπως επίσης εκτιμά την στατικότητα του σώματος. Με αυτό τον τρόπο αποφασίζει τι είδους πιέσεις, ανατάξεις, διατάσεις θα ασκήσει και σε ποια σημεία.
Με ανατάξεις της σπονδυλικής στήλης και κινητοποίηση των διαφόρων αρθρώσεων και μάλαξη των ιστών, ο οστεοπαθητικός, αποκαθιστά στο δυνατό βαθμό μηχανικά προβλήματα που παρουσιάζει το σώμα και ενδυναμώνει τον μηχανισμό άμυνας και αυτοθεραπείας του.
Η δομική οστεοπαθητική χρησιμοποιεί περισσότερο ή λιγότερο παρεμβατικούς χειρισμούς, ανάλογα με την περίπτωση και ενδείκνυται για ασθενείς που υποφέρουν από παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος (προβλήματα αρθρώσεων, μυών, συνδέσμων, δυσκαμψίας, αυχενικό σύνδρομο, ισχυαλγίας, προβλήματα στατικότατος, βρυγμούς) μετεγχειρητικό άλγος, ελαφριές ή χρόνιες ρευματικές παθήσεις, νευρομυϊκές διαταραχές και χρόνια προβλήματα υγείας.